در سالهای آغازین قرن بیست و یکم معتبرترین منبع رده بندی دانشگاههای جهان، گزارش مشترک سازمان آموزش عالی تایمز انگلستان (THE) و موسسه QS بر اساس پارامترهایی مشخص و استاندارد دانشگاههای دنیا به شمار می رفت؛ اما از سال 2011 و پس از جدایی این دو مجموعه در این زمینه، هر یک از آنها با توجه به قوانین و استانداردهای خود مبادرت به ادامه این کار نمودند. امروزه نشریه تایمز لندن همچنان یکی از برترین منابع در این زمینه است. اما آنچه در این مطلب بیشتر حائز اهمیت است بالا بودن آمار مراجعه و استناد بیشتر سیستم های آموزشی کشورها و دانشجویان بین‌المللی به سیستم رده بندی QS است.
رنکینگ QS
رتبه‌بندی های موسسه كاكارلي سيموندز (Quacquarelli Symonds) هم اکنون بالاترین آمار مراجعه را داراست. پارامترهای انتخابی این موسسه بر کیفیت 6 شاخص معین استوار است؛ مهمترین آنها «اعتبار دانشگاه» است که این اعتبار باید از دیدگاه اعضای هیئت علمی سایر دانشگاه ها نسبت به دانشگاه مورد نظر بررسی شود و معیار اصلی این بررسی مراجعه و استناد این اعضاء به مقالات و سایر مطالب علمی منتشر شده دانشگاه است. از پارامترهای بعدی «نسبت اعضاي هيأت علمي به دانشجو» است که از این جهت اهمیت دارد که مدت زمان اختصاص یافته به هر دانشجو را نشان می دهد و همینطور «ميزان استناد به هر عضو هيات علمي» دانشگاه. از دیگر شاخص های رتبه بندی در این موسسه، می توان به «اعتبار افراد شاغل» در مجموعه دانشگاه و مجموعه های علمی مرتبط با دانشگاه اشاره کرد. دو شاخصه دیگر که با ارائه آمار توسط خود دانشگاه به QS بررسی می شود « تعداد دانشجويان بين المللي» است که میزان توجه دانشگاه به ترویج علم در سطح جهانی و پایبند بودن به یکسانی دانشجویان بین المللی را نشان می دهد و در نهایت «تعداد اعضاء هيئت علمی بين المللی» که نشانگر تقاضای دانشگاه برای جذب اساتید و متخصصین علمی جهان در راستای آموزش و پرورش و نیز تمايل دانشگاه براي جذب هيئت علمی از سراسر دنیاست. گفتنی‌ست که گذشته از این 6 مورد اساسی موارد دیگری نیز مانند آمار تجربی دانشگاهها، شیوه ورود دانشجو، بورسیه ها و غیره می‌توانند بر رتبه و جایگاه دانشگاهها تأثیرگذار باشند.
