درباره قبرس

 قبرس در سال ۱۹۶۰ استقلال خود را از بریتانیا کسب کرد و حکومت مستقل قبرس بر اساس مشارکت جوامع ترک و یونانی در اداره امور این جزیره اعلام موجودیت کرد و بریتانیا، یونان و ترکیه حق حاکمیت دولت  قبرس را تضمین کردند. در سال ۱۹۶۳، نمایندگان اقلیت ترک در پی اختلاف بر سر نحوه اجرای این توافق از دولت  قبرس خارج شدند و در پی بروز درگیری بین دو طرف، سازمان ملل متحد در سال ۱۹۶۴ یک نیروی پاسدار صلح را به این جزیره اعزام داشت که ماموریت آن تا کنون تمدید شده‌ است.

در سال ۱۹۷۴ دولت سراسقف ماکاریوس، رئیس جمهور وقت قبرس، در کودتایی به تحریک حکومت نظامیان یونان  سرنگون شد و ترکیه با استناد به موقعیت خود به عنوان یکی از تضمین کنندگان حق حاکمیت  قبرس، واحد های ارتش خود را در شمال این سرزمین مستقر کرد که عملاً باعث تقسیم این جزیره شد. بخش ترک ‌نشین  قبرس در سال ۱۹۸۳‪ اعلام استقلال کرد و نام خود را جمهوری ترک  قبرس شمالی گذاشت.

فرهنگ :

قسمت شمالی  قبرس فرهنگی برگرفته از ترکیه و بخش جنوبی آن بر گرفته از یونان دارد.

ادیان و مذاهب :

همانطور که گفته شد، کشور  قبرس به دو بخش ترک ‌نشین و یونانی ‌نشین تقسیم می ‌شود که یونانی ‌ها ارتودوکس و ترک‌ ها مسلمان هستند.

اقتصاد :

اقتصاد جزیره  قبرس از آغاز استقلال مبتنی بر نظام بازار آزاد بوده ‌است. حدود ۱۲ درصد زمین ‌های آن زیر کشت بوده و در آن مرکبات، سیب زمینی، گندم، زیتون و جو به عمل می ‌آید.

صادرات عمدهٔ  قبرس شامل :

محصولات کشاورزی چون گندم، جو، سیب زمینی، مرکبات، میوه ‌های مختلف، تنباکو و محصولات صنعتی چون انواع البسه، کفش و صنایع دستی بوده‌ است.

واردات عمده نیز شامل :

مواد خوراکی، دام زنده، نفت و محصولات شیمیایی می ‌باشد. پرورش گوسفند، بز و خوک نیز رایج است. صنایع  قبرس چندان پیشرفته نیست و شامل صنایع دستی و محلی می ‌باشد. توریسم، منبع درآمد مهمی برای  قبرس محسوب می‌ شود.

وضیعت آب و هوایی :

 قبرس دارای تابستان‌ های گرم و خشک و زمستان های معتدل است.

جاذبه های گردشگری :

پارک آبی آفرودیت، ساحل نیسی، خیابان فینیگوودس، مرکز شهر آیاناپا، غار دریایی، مسجد حلا سلطان، کلیسای سنت لازاروس، کوهستان ترودوس، موزه‌ باستان‌ شناسی، مقابر مارکونیسوس، موزه حیات دریایی، دماغه گرکو، صومعه آیاناپا، حمام Omeriye.